Samotne drzewo
drzewo samotne w oddali widzę
choć pośród innych przyszło mu rosnąć
chociaż korzenie z tej samej ziemi
te same burze.. a jednak obce..
tym samym wiatrem było smagane
i ptaki wiły w gałęziach gniazda
na jednej miedzy od zawsze stało
razem z innymi.. a teraz obce..
również marzenia z nimi dzieliło
by jak ta rzeka co w dal wciąż płynie
iść tak przed siebie, aż po widnokrąg..
samotnie poszło.. i teraz obce..
choć wraca czasem w to samo miejsce
któro wciąż puste na niego czeka
co palcem czasu jakby nie tknięte
lecz całkiem inne.. dla niego obce..
mieszane uczucia po powrocie z domu..
Komentarze (1)
Samotność wśród tłumu niestety możliwa...Ciekawa treść
tego wiersza i interesująca metafora,bardzo ładny
wiersz:) pozdrawiam mirel