Samotni
W morzu smutku dusz miliony pływa
Jedna o drugą mocno się obija
Każda pustkę samotności czuje
Nie wie jak zapchać tą wielką dziurę
Ręce wyciągają w zachłannym uścisku
I łapią każdy promień słońca myśląc o
szczęściu
Dusze w smutku pogrążone nie widzą ludzi
Wokół nich zebranych
Zaślepione bólem nie widzą niczego
Nawet bratniej duszy, człeka leżącego
Zapatrzone w słońce usychają bez wody
Bo choć pomoc mają zewsząd
Nie widzą ani jednej kropli.
autor
Stilgar
Dodano: 2007-05-19 00:00:57
Ten wiersz przeczytano 464 razy
Oddanych głosów: 9
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (4)
Samotność jest straszna-bywa że nie jesteśmy sami ale
samotni....
Samotnosc czasem i ona jest potrzebna..Pozdrawiam
Bogna
Od Moderatora: Bogna. NIE PODPISUJEMY się w
komentarzach. W innym wypadku moderatorzy ich nie
puszczają. Poczytaj regulamin. Pozdrawiam:)
Samotność... byłam i ja przez wiele, wiele
lat... trzeba wierzyć, że ona nie trwa na
wieki... trzeba wierzyć, że wszystko może się
zdarzyć... Ja uwierzyłam i Tobie życzę...
Tak wiele dusz usycha bez wody mimo,ze ktos chce je
napoic.Moze chca uschnac patrzac w slonce,ktore nie
dla nich swieci.