W samotni domowe ognisko
Dla samotnych
Dzień za oknem w zimy szarudze
mroźny wicher po zaułkach śwista
ściele biel w zamarzniętej grudzie
pod dachem miło w cieple ogniska
W kominku trzaska ogień wesoło
płomyk i cienie pląsają walca
półmrok i zapach drewna wokoło
bujany fotel prosi do tańca
Z nostalgią na płomień wpatrzony
strzępy marzeń w ogniu się kłębią
widzę jakoby mój dom opuszczony
szara samotność duszę mą gnębi
Słyszę jak wiatr złowieszczo zawodzi
wspominam chwile, gdy byłaś blisko
moje myśli ku tobie wychodzą
smutne bez ciebie domowe ognisko
autor
T. Leo
Dodano: 2008-01-11 09:56:55
Ten wiersz przeczytano 1253 razy
Oddanych głosów: 48
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (22)
Głos swój oddałem ponieważ akurat zimno przy
komputerze było, a tak mnie miło rozgrzał...a że forma
i treść wzorowa - nawet nie wspominam:)
I ona ciepła tego ognia spragniona...
Usłyszy trzask iskier w kominku...
Poczujesz jej dłonie na ramionach...
I jej ust piękno ciszy
Trudne jest życie bez ukochanej osoby - wspomnienia i
pustka, której nie można niczym zastąpić.
Wiersz prawie asonans, warsztacik nie lada , a co nam
treść jego pięknie opowiada. To co wielu z serca
wyjmujesz słowami, taka jest samotność mówiąc miedzy
nami. Zostaje tęsknota i wspomnienia różne czasem
bardzo miłe, czasem sercu dłużne .
Ciepło z kominka nie zastąpi najbliżej sercu
osoby... smutny wiersz.
nostalgiczny wiersz,bujany fotel , ogień w kominku ,
czas wspomnień , tęsknota.
Smutkiem powiało i widac, ze tesknisz za tym co było.