SAMOTNOŚĆ
Nie chciał być wielkim człowiekiem,
Choć miał już swoje lata.
Wziął tylko szczotkę do zębów
I uciekł na koniec świata.
Żył sobie tam samotnie.
Podobno to trochę polubił.
Ołtarzyk w sercu postawił,
I co dzień dobranoc mu mówił.
Żył sobie powolutku,
Nie zważał by zdrowie zachować.
Znowu się uczył oddychać
I kwiaty się uczył całować.
Nic więcej nie potrzebował
Żadnych rzeczy bez liku
No, może tylko jedynie
Kochanych dłoni dotyku.
autor
bg54
Dodano: 2010-05-07 19:49:55
Ten wiersz przeczytano 484 razy
Oddanych głosów: 13
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (10)
"Ołtarzyk w sercu postawił"... Nie potrafisz
zapomnieć. I nie zapominaj. Miłość nawet bolesna jest
skarbem na wieki. Nawet gdy boli przez całe lata..
Bardzo ładny wiersz, warto do ciebie zaglądać :)
Szczotkę do zębów zabieram, napinam szelki i z
wysokości 1,30 – z własnych piersi –
strzelam! Lecę, jak On, na koniec świata.
Podoba mi się Twój wiersz. Tak trzymaj. Duzy plus.
Pozdrawiam
Ladny wiersz. Oby kolejne spod Twego piora byly rownie
dobre, a nawet lepsze.
podobał mi się wiersz
przepięknie napisane, delikatnie i lekko, po
przeczytaniu czuje się jak słodycz zrozumienia rozlewa
się na sercu :-)
delikatny wiersz w swojej melancholii.ładny.
Jak na debiutanta to calkiem nizle oby tak dalej i
tego zycze
Piękny. Nic dodać nic ująć. Pozostawiam plusa.
Pozdrawiam ciepło :)