Samotność
Przyszła do mnie
samotność
pełna żalu goryczy
Wiele w niej jest bólu
lecz ona nie krzyczy
Przysiadła w kąciku
łez gorzkich nie leje
Bo wzięła ze sobą
siostrę swą nadzieję
Samotność z nadzieją
dwie siostry bliźniacze
choć obie są smutne
to żadna nie płacze
Tak siedzą cichutko
los drwiąc z nich
się śmieje
Zabrał więc samotność
zostawił nadzieję
Komentarze (9)
Serduszko:) Smutny, ale ciekawy. To nie jest do końca
wiersz rymowany. Pozbyłabym się dużych liter i
utworzyła z treści 'biały wiersz'. Nie gniewaj się, to
tylko koleżeńska uwaga. Pozdrawiam:)
Bardzo słusznie,że ten los zabrał samotność,a zostawił
nadzieję!
Ciekawy wiersz,podoba mi się!
Pozdrawiam serdecznie
Wspaniały, uśmiech sam pojawił się na twarzy, a
nadzieja podświadomie pojawiła się w rozdartym
serduchu. Dziękuję i pozdrawiam!
Ladnie o nadziei!
trzeba mieć nadzieję, że samotność odejdzie :-)
mnie się podoba ;)
Zawsze warto i należy mieć nadzieję.
Pozdrawiam
A co z Samotnością ?
Pięknie się toczyło.. tylko zabrakło, oczywiście
według mnie, właściwego zakończenia.
Zostawiam plus, bo myślę ,że coś wymyślisz.
Bardzo ładnie , ciekawie o nadziei