Samotność mą towarzyszką

Siedzę w parku
obok mnie siedzi samotność
pociesza mnie,
mówi: ,, jestem z Tobą, nie martw się,,
odganiam Ją
krzycząc ,, idz stąd nie chcę Cię,,
Samotnosc siedzi dalej,
milczy
wstretny natręt
nie chce odejść
,,Odejdz,,
,,Precz,,
płaczę,
a ona nadal siedzi
spogladając na mnie
Bluzgam Ją z calych sil,
przeklinam,
wyganiam
ona niewzruszona
Chyba jestem na nią skazana
do konca życia
samotność mą towarzyszką

Samotna, choć wokół tyle ludzi..

autor

Megara

Dodano: 2007-01-07 14:45:02

Ten wiersz przeczytano 445 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie