Samotny człowiek

Samotny człowiek miłość utracił
Na pustyni w noc cichą i dziwną
Swój pamiętnik życia łzami wzbogacił
Wiedział że góry w sercu zanikną

Został na plaży pośród śpiewu marzeń
Oglądając zachód słońca boży
Słucha że mu serce każe
Na bok swe życie chore odłożyć

Samotny człowiek utracił nadzieję
I swej miłości w biegu nie dostrzegł
Nie ma nikogo kto rękę ogrzeje
Bo ktoś w porę serca nie ostrzegł

autor

pan_zagubiony

Dodano: 2006-12-05 15:35:24

Ten wiersz przeczytano 451 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie