Sanitariuszka
Pamiętała z detalami niektórych rannych.
Pierwszy zastrzyk wbijany z impulsem
na krzyk lekarza - teraz! Z góry!
A na pytanie czy się bała…
cicho rzekła nie było czasu…
Nie pamiętała, czy coś jadła,
czym gasiła pragnienie.
Brakowało wszystkiego,
a chłopcom amunicji…
Pierwszy raz zaciągnęła się papierosem.
Taki przywilej dorosłych...
Mówili: weź, nie będziesz czuła głodu…
Mieli rację.
Koncentrowała się
na zadaniach jeszcze bardziej.
Bardziej dorosła
choć dwunastoletnia,
bardziej sanitariuszka,
niż dziewczynka.
autor
marcepani
Dodano: 2022-08-01 19:40:39
Ten wiersz przeczytano 1313 razy
Oddanych głosów: 25
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (24)
Piękny, ujmujący, wersz.
Na duże, TAK!
Pozdrawiam,serdecznie, wzruszna.
Po przeczytaniu pozostaję w refleksji owego wiersza.
Pozdrawiam
Marek
Marce - Dziękuję.
zupełnie inny obraz
jakby z drugiej strony lustra
poruszasz zatrzymujesz
szacun
pozdrawiam
Bardzo poruszający, piękny wiersz. Tacy ludzie
zasługują na to by o nich pisać. Zrobiłaś to
doskonale.
Pozdrawiam :)
Mam zaciśnięte gardło
- dziękuję za TAKI Wiersz, Marce...
Bardzo poruszające serce wersy - dwunastoletnia
sanitariuszka, w zadumie pozdrawiam ciepło.
Świetny, okazjonalny wiersz!
Pozdrawiam
Chwyta za gardło wzruszenie, dwunastoletnia
sanitariuszka. Dziękuję za ten piękny wiersz.