Ściana płaczu
Już nie potrafię.
Źle mówić o ludziach
tylko dobrze
nienawiść przynosi więcej cierpienia.
Niż ukojenia dla duszy
stajemy się chorzy.
Zanika wszystko.
Wpierw uczucia
później człowieczeństwo
a na końcu
Przypatruje się z boku obojętność.
---
Prosząc o wybaczenie,
zacznij od siebie.
Gdyż najbardziej
znasz na pamięć swoje winny.
Które ciężarem
przylegają jak kotwica.
Rzucona w morze
a innymi później
Będziesz się martwić.
---
Karmimy się złą energią.
Zamykamy, w słoiku dokręcając wieczko.
Są słabi co, już nie potrafią temu
zaradzić.
I ci ulepieni z litej skały
którzy udają niezłomnych.
Każdy tu przychodzi.
Gdyż ma coś do wyrzucenia.
----
Gdy chcesz krzyczeć.
Zrób to na cały głos.
By wszyscy usłyszeli twój ból.
Przytul nie tylko czasem.
Tylko częściej żonę i dzieci
przecież tak bardzo tego potrzeba.
Jedynie mogą iść precz ci.
Którzy powiadają, nie wolno.
Widząc twe łzy
śmiejąc się ukradkiem
Za uchem.
Autor wiersza Damian Moszek.
Damian Moszek
Komentarze (8)
łzy nam dają ukojenie ładny wiersz:}pozdrawiam
serdecznie
Gdyby chcieć mówić o wszystkich tylko dobrze,
musiałoby się kłamać zbyt często.
Czy to właściwe?
Pozdrawiam :)
Bardzo, bardzo mądre słowa.
Myślę, że każdy powinien zacząć od siebie. Pozdrawiam
serdecznie:)
Tak wchodzi ten użytkownik jak brak logowania
Ciekawe i ładne myśli.
Pozdrawiam serdecznie
Miłego dnia
Przepięknie o potrzebie wybaczenia. Wybaczając sobie,
łatwiej jest wybaczyć innym. Znamy ciężar własnych win
i win innych. To niepotrzebny ciężar na naszych
barkach.
Pozdrawiam pięknie ;-)
Wszystko to prawda, ale też wszystko to nie takie
proste... Bo "dziwny jest ten świat", jednak wierzmy,
że "ludzi dobrej woli jest więcej".
Pozdrawiam :)