ŚCIEŻKA

jam cichością swoją .....idę więc by iść

LAS CICHY ,CO SWE ŚCIEŻKI
IGLIWIEM ŚCIELE,
BYŁ MI UKOJENIEM CISZY,
GDZIE NIE SŁYCHAĆ KRZYKÓW
ŻYCIA,
BRUDNYCH I NIEMIŁYCH
DLA USZU MYCH,
WSŁUCHANA W CISZE
ROZKOŁYSANYCH DRZEW,
GDZIE CIEŃ PRZEZ ZŁOCISTE
SŁOŃCE
NIEWINNIE SIE ŚCIELI,
A WIATR DELIKATNIE
GAŁĄZKAMI SZUMI,
TAK WSŁUCHANA
W MOWE LASU-PRZENIKNIĘTA
SPOKOJEM
WYZWOLONA,
BEZ NĘDZY ŻYCIA
CZEKAM AŻ ŚCIEŻKA
SIE POJAWI
BYM MOGŁA
LEKKA I ZWIEWNA IŚĆ DALEJ KU.........
KU ZIELENI ŻYWOTA
KU PRAWDZIE

jeśli chcesz idż ze mną.........

autor

sarenk@

Napisany: 2005-11-01 Dodano: 2005-11-03 16:43:51

Ten wiersz przeczytano 519 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie