ścieźki
zaplatając wszechświat w dłonie
tańcząc na bosaka w kroplach deszczu
wsłuchując się lśniące serce
w ramionach schronić twarz zranioną
splatając ciszę w zakamarkach marzeń
otulić zaklęcie w biegu spadających
dłoni
w półmroku zatrzymać ciche westchnienia
boso stopą spalić łzy rozchlapane
obejmując przestrzeń
podążając w anonimowe drogi
autor
Kika88
Dodano: 2022-08-01 21:08:05
Ten wiersz przeczytano 1193 razy
Oddanych głosów: 12
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (10)
sisy dziękuje
@krystek masz rację na ścieżkach naszego życia
spotykamy ludzi którzy zostają w naszym sercu na
dłużej
graynano dziękuje
anna tak
annna masz rację
jadwiga Graczyk dziękuje
Sotek masz rację
mojeszkice dziękuje bardzo
joviska dziękuje
pozdrawiam serdecznie :)
Ciekawie i refleksyjnie :)
Pozdrawiam Kiko :)
Z wielkim podobaniem Kiko.
"obejmując przestrzeń
podążając w anonimowe drogi"
Pozdrawiam serdecznie :)
Nasze życiowe ścieżki bywają różne, często na jej
końcu bywa niewiadoma.
Z Twojego wiersza emanuje dobry nastrój i przekonanie
o słuszności wyboru owych ścieżek.
Pozdrawiam:)
ładny refleksyjny wiersz. Pozdrawiam
Wszystkie drogi są anonimowe.
Na początku.
Wybieramy je, i za i za swoje wybory odpowiadamy.
ach, ten wszechświat zapleciony w dłonie...
Bardzo ładny refleksyjny wiersz. Pozdrawiam
Wszystko, co dobre i złe spotykamy na ścieżkach
naszego życia. Z przyjemnością czytałam ten
refleksyjny wiersz. Pozdrawiam cieplutko, ślę moc
serdeczności:)
Ładne, refleksyjne wersy.
Pozdrawiam serdecznie :)