Sen emigranta

Ogarnął mnie dzisiejszej nocy.
Sen emigranta,
Sen o Polsce, o kraju ojczystym,
w którym się urodziłem,
i w którym chce umrzeć.
Oddać mu duszę i ciało.

Piękny sen, dawno takiego nie miałem.
Byłem szczęśliwy, wśród rodziny.
Najbliższych przyjaciół.
Bijące ciepło odczuwałem.
A wszystko było takie prawdziwe...
Mój wzrok nie poznał się.
Choć twarz swoją widziałem.
Jak z odbicia w lustrze…
Mój słuch nie poznał się.
A inne glosy słyszałem…
Mój nos nie poznał się.
A zapach był tak silny…
Mój dotyk, ma dłoń nie czuła różnicy...
Byłem tam, choć przez krotka chwilę.
Swoja ukochana Polskę zobaczyłem.
W senne marzenie uwierzyłem.
(tak prawdziwe jak ten wiersz
i słowa w nim zawarte).
Sam siebie oszukałem...
Ile bym dał żeby to była prawda.

A zobaczyłem:
Rodzinne spotkanie,
atmosfera radości.
Wróciłem do Polski,
Także najlepszy przyjaciel
z wojska powrócił.
Były uściski, prezenty, uśmiechy.
I dziwny symbol.
Patyczki malowane.

I nagle to wszystko znikło.
Runęło w przepaść.
Opadło jak mgła na ziemie.
W oddali usłyszałem dźwięk budzika.
Nawet nie zdążyłem na pożegnanie polskiej
ziemi ucałować.

Sen z 30 11 2004

autor

dawidny

Napisany: 2004-11-01 Dodano: 2016-07-31 10:07:41

Ten wiersz przeczytano 384 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie