Sens

Zgubiłam chyba sens,
który pchał mnie do przodu.
Zgubiłam chyba sens,
taki co mówi jak mam iść.

Zgubiłam się w samej sobie,
nie poskromiłam strachu i obaw.
Zgubiłam się...
nie wiem co robić.

Zgubiłam siły życia,
nie umiem wziąć się w garść.
Zgubiłam swą codzienność,
do walki nie chcę wstać.

Bo po co szukać wiary,
w powodzenie losu mego,
czy miłość mi wystarczy,
gdy przegapię drogowskazy?!

A miłość to wiem-dużo,
niestety sens zgubiony,
pewnego dnia może ją zakończyć.
A ja zostanę sama...

Nie umiem żyć normalnie,
problemów sama szukam.
Deszczu z chmurą pragnę,
od Słońca uciekam.

A Słońce jest nadzieją,
której nie chcę chyba,
bo sama jęczę, płaczę,
zamiast sensu szukać...

autor

dyydyy

Dodano: 2007-05-10 00:20:50

Ten wiersz przeczytano 494 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie