..Sens istnienia..

Mijają godziny
czarne litery ociężale wypływają
z kałamarzy.
Wszystko straciło swój sens
i nic już się nie liczy..
małe..
nic nie znaczące słowa
przygniecione gruzami samotności..
Kolejne mosty nadziei runeły.
Nic już mnie nie cieszy,
czasem tylko promyk słońca
wznieci sztuczny uśmiech
i znów zaduma zagości
na zmęczonej twarzy...
To chyba potrwa jeszcze jakis czas..
aż znów promień słońca dotrze..
dotknie mnie
ożyję....

ożyłam...:)

autor

Shane

Napisany: 2005-07-20 Dodano: 2007-11-19 19:43:17

Ten wiersz przeczytano 646 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie