"sierota"
Kim jestem
znikąd przyszłam
i zostałam
w domu gdzie
śmiech dziecka jest rzadkością
jakby świat
niechcący zamarł
i zapomniał
że istnieję
Czasem płaczę
gdzieś ukradkiem
w kącie
do którego się przytulę
marzę wtedy
przez łzy gorzkie
że to serce
mojej matki
które ciągle dla mnie bije
Kim jestem
tak to boli
że oddychać
czasem trudno
żyć w niewiedzy
która pali
jak najgorsze piętno
zbrodni
może lepiej
zabić w sobie
ten ostatni okruch
siebie
po czym zasnąć
bez imienia
i zapomnieć
autor
AnnaZłotnik
Dodano: 2015-06-14 23:13:24
Ten wiersz przeczytano 460 razy
Oddanych głosów: 8
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (9)
pozdrawiam Ciebie serdecznie Aniu!
Siedząc ciągle w tym co było,
zabija się w sercu miłość!
Pozdrawiam!
Aniu to wyjątkowo smutna historia ale nie poddawaj
się.Życie potrafi być piękne a Ty możesz z niego
korzystać.Czas zmienia spojrzenia i wartości które nas
dręczą.Uśmiechnij się a życie odwzajemni się dobrym
sercem.Pozdrawiam serdecznie.
Jak bolesna potrafi być tęsknota, wie tylko ten kto
jej doświadczył. Przytulam.
Dziękuję kochani.
Bardzo gorzki wiersz Aniu,
nie można siebie zabijać,warto być sobą,a tęsknota
bywa bolesna,może lepiej jej nie rozdrapywać,ale z
drugiej strony tęsknimy za bliskimi nam osobami,i
trudno by tak nie było,wiem coś o tym,w każdym razie
warto wykrzesać z siebie optymizm,nawet gdy nie jest
wesoło.
Pozdrawiam serdecznie,
dobrej nocy życząc:)
Nie zabijaj siebie
Dziękuję.
chodz ja Cię adoptuję i przytulę, potem sprawię by
twój szczery uśmiech na zawsze zagościł na twojej
twarzy :)