skazani na śmierć

Za ścianą odartych z nadziei marzeń
chowamy nasze szare twarze,
smutnymi oczyma wodząc za cieniem
porzuconej wiary w ich spełnienie.

Pod wodospadem rozczarowań
schylamy nisko ciężkie głowy
i bezsilnymi, kalekimi dłońmi
z płuc próbujemy pozbyć się wody.

W ciemności po brzegi wypełnionej
stertą naszych nagannych zachowań,
katując ochrypłe, krwawe głosy,
ze wszystkich sił wzywamy pomocy.

I umieramy ze świadomością,
że nie krzyczymy dosyć głośno,
że cała nasza energia i siła
przez kłótnie dawno się wypaliła...

autor

MmMotylek

Napisany: 2007-01-08 Dodano: 2007-01-08 10:39:26

Ten wiersz przeczytano 413 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie