Skazany na Blusa

Drogi kolego…
Nie bierz więcej
Przestań dziurawić duszą swe ręce
Nie pamiętaj włosów krwią spływających
Nie zostawiaj marzeń na prerii samotniejących
Wzroku syna do trumny nie chowaj
Do mikrofonu znowu sercem zawołaj
Znowu niech przyjdzie paw jak cegła czerwony
Niech list ciszą wykrzyczy swe tony
Rzeką blusa ukołysz tęsknoty smak nie błogi
Bez whiski będzie jak bez żony
I więcej Rysiek nie zostawiaj rymu poecie
Ni nadziei w moim czarno białym świecie.

autor

Szczensciarz

Dodano: 2006-03-19 10:39:31

Ten wiersz przeczytano 430 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Nieregularny Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie