Skażone urazy

"Mój świat - powiadam - jest chory Władają nim potwory" "Były różne sprawy, dotknęły mnie aspekty Problem był konkretny, do dziś widać efekty" ... próbuję wyrzucić afekty;

Tak bardzo łatwo mnie urazić
Aż trudno to wyrazić

Łatwo w tłumaczeniu tego zbłądzić
Ale spróbuję coś wyodrębnić (zmącić?)

We mnie wrą wrażliwe uczucia
Bardzo podatne na ukłucia

Łatwe do zagotowania
Jednak skore do zatrważającego zamrażania

Pan rozum nad nimi nie panuje
Umiarkowanego kompromisu nie znajduje

Rozszalałe i zdziczałe
Niebywałe, a zwalczane

Co mam w zamian?

Przywilej ciągłych zmian
Skalę skalań i załamań

Nawiedzoną o duszach wiedzę
O psychikach i grasujących w nich chochlikach

Jam (pesy)mistycznym prorokiem
W swym osądzie upodlony uczuć wyrokiem

Artyzmy tworzę gdy dopada mnie rausz
To szalone natchnienie, które płynie wzdłuż dusz

Nimi wyczuję najmniejszy fałsz
W czyimś wnętrzu, co jest jak krokieta farsz

A, że człowiek by przetrwać w stadzie
Kłamać musi
Muszę samotnie zbierać owoce w swoim sadzie
Biada temu kto zapuścić się w ten sad skusi

„Sam nie dasz rady, zwiędniesz jak liście…”
Zatem zagłada w mojej zasadzie jest zaiste

„…życzę Ci byś odnalazł swoje życie”
Szukałem i znów na progu się rozczarowałem
Szalonych, subiektywnych uczuć nie zracjonalizowałem

Nie wykiełkowałem,
pod nawałem nerwów znów się załamałem
Obwarowania wokół swego sadu zbudowałem

Urazy rysują po mnie nowe skazy
Nabrzmiałe uczucia wydają optymizmowi zakazy

autor

uUulotny

Napisany: 2006-10-26 Dodano: 2006-10-26 11:48:24

Ten wiersz przeczytano 413 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie