Skłonność do wielkiej przesady

Uwaga! Uwaga! Bal jest dzisiaj w lesie
Niech każdy na listku zakąskę przyniesie
Do tańca przygrywa, dzięcioł ze świerszczami
Bal jest przewidziany, łącznie z nagrodami
Hura! Wrzawa wielka, podniosły się krzyki
Cieszą się zwierzęta z balu i muzyki
Tylko, echo niesie głośne: „Ola boga”!
Lamentuje głośno zmartwiona stonoga
Tak bym potańczyła w rytmie po pląsała
Ale sześćdziesiątą nogę, sobie połamałam
Jak tu tańczyć? Jak się cieszyć? Głośno wykrzykuje
Słysząc taki lament, sowa przylatuje
Muszę bal ratować – myśli. Nie ma rady!
Stonoga miała skłonność do wielkiej przesady
A mocno cię boli? Z troską wypytuje
A w głowie po cichu, sprytny plan już knuje
Tak mocno nie boli, chodzić jeszcze mogę
Boli tylko wtedy, jak kładę nogę na nogę
Sowa popatrzyła, głową pokręciła
Ja na Twoim miejscu, buty bym kupiła
Udaj się do szewca i złóż zamówienie
Uszyje Ci buty, piękne jak marzenie
Nie będziesz się już o kamienie, nigdy potykała
A na balu najpiękniej, będziesz wyglądała
Spodobał się pomysł, wrażliwej stonodze
I biegnie do miasta, jak na jednej nodze
Bal się odbył huczny! Wszyscy się cieszyli
A stonoga, szuka szewca do obecnej chwili.

autor

Angela T

Dodano: 2007-08-05 14:45:35

Ten wiersz przeczytano 1401 razy

Oddanych głosów: 16

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Dla dzieci

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie