Skrzydła

Na początku istnienia,kiedy wszystko było jeszcze świeże i gorące,gdy byłam jedynie bezkształtna masa...
Wtedy mówiono o mnie Anioł....
Anioł czysty,przeraźliwie biały i lśniący...
Grzechu nie znający,zatopiony w słodkiej beztrosce i niewiedzy..
Później Bóg stworzył ziemię,stworzył też człowieka...
Żył on lecz Bogu czegoś u niego brakowało...
Postanowił dawać każdemu człowiekowi Anioła o nieskazitelnie białych skrzydłach...
Gdy trafiłam do swego ciała dowiedziałam się czym jest ból,grzech...
Skrzydłą zaczęły szarzeć..
Później nauczyłam się kłamać,krzyczeć,ranić ludzi...
Skrzydła zciemniały jeszcze bardziej...
Teraz gdy minęło już 19 lat od kąd jestem z mym ciałem,skrzydła nie przypominają już tych sprzed życia...
Nie są oślepiająco białe.
Mnogość win i krzywd wyrządzonych bliskim tak skalały ową biel,że z białego Anioła zrodził się CZARNY ANIOŁ...

autor

CzarnaAnielica

Dodano: 2007-01-30 18:12:39

Ten wiersz przeczytano 846 razy

Oddanych głosów: 12

Rodzaj Nieregularny Klimat Melancholijny Tematyka Ciało

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie