Słodki cierpień

Bąk zabuczał i pszczoły, zapóźnione kwiaty.
Owoc, szerszeń i osy, kawaleria straceń,
kiedy soki spłynęły, a wino tak płacze,
żeby ubiec lubieżnych, potrafię mataczyć,

aby nie rzec po prostu o moim kochaniu,
spiłem się jeżynami i kolców mam znamię.
To właśnie upojenie, cierpkie miłowanie,
kiedy nie wiesz odczytu, już się rozwrześniałem.

Chruśniak? Koń by się uśmiał. To twarda podłoga.
Szamotanie i znamię. Otwieranie w sobie.
Ból, zamykanie przez cud, kiedy obie nogi
są jakby w parze tego, chociaż to połowa.

A przecież, gdzieś w chruśniaku nie tylko maliny.
Zbyt słodkie jak dla mnie, może lubię cierpieć.
Może to sprawka nocy, gdy kończy się sierpień.
Uśmiecham się na niebo. Gwiazdy i dziewczyny.

autor

beorn

Napisany: 2017-08-29 Dodano: 2017-08-29 05:27:42

Ten wiersz przeczytano 440 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie