Słońce

Pamiętam słońce.
Unosiło się powoli nad drzewami,
niepewnie rozwijając promienie.
Nieuzasadniony dreszcz przeszedł przez moje ciało.
Rozmawialiśmy.
Śmialiśmy się.
Chwilami patrzyliśmy na siebie,
by nieświadomie nacieszyć się sobą,
by zapamiętać ostatnie chwile,
wczesnego, letniego poranka.
Był on ostatnim, a zarazem pierwszym.
Rozpoczynającym Nasze życie,
w którym nie brakowało słońca.

autor

doroti09

Napisany: 2005-07-24 Dodano: 2008-10-13 14:31:52

Ten wiersz przeczytano 428 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie