Słońce

W każdej dobie żegna mrok,
Zataczając na niebie promienisty krąg.
Podróżując samotnie mleczną autostradą,
Maluje nas latem orzechową maskaradą.

Rozpala - pobudza do życia przyrodę,
W zenicie zagłusza burzy rozmowę.
Czasami w szalonym tańcu z tęczą,
Wygląda zza obłoków gdy pioruny je męczą.

Wypatruje wiatru w lustrze jeziora,
Spoglądam tam zawsze nawet ,gdy popołudniowa pora.
Gorącym piaskiem parzy w podeszwy stóp,
Czuję lato, nie ochłodzi nas nawet lód.

autor

Senk

Napisany: 2008-05-25 Dodano: 2008-05-25 17:55:58

Ten wiersz przeczytano 810 razy

Oddanych głosów: 12

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie