Słowa w metrze ,słowa w...

Trzymam się pisania jak by było moją kotwicą.
Gwiazdą polarną wskazującą moją drogę.
Jedyną stałą rzeczą w moim życiu.
Słowa mnie kochają
a ja kocham słowa.
One o mnie dbają,karmią,rozpieszczają,przytulają
a ja je.

Nigdy nie zostawiają mnie samą.
Nawet wtedy gdy samotnie w nocy łkam w poduszkę.
One nie opuszczają mnie
są wszystkim i jedynym co mam .

Kocham je tak bardzo jak nie kochał je nikt.
Bo nikt w historii wszechświata
nie był tak niezrozumiały jak ja .
Tylko wy mnie wspieracie.
Nawet gdy jestem
czy w swetrze wy ciągle przy mnie jesteście.

autor

Dominika Bobowska

Napisany: 2014-06-27 Dodano: 2014-06-27 19:03:55

Ten wiersz przeczytano 448 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Monolog Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie