ślub
biała suknia utkana z nadziei
długi welon aż do śmierci
on i ona tak piękni
gotwi na zawsze przysiegać sobie
miłość i wierność
stoją przed sobą
goście biją brawa
patrzą z zazdrością
obstawiają czas im dany.
autor
dasia
Dodano: 2012-02-23 00:45:06
Ten wiersz przeczytano 633 razy
Oddanych głosów: 4
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (5)
Przykre ale już też tak mam...
Miłość przetrwa! pod warunkiem że będą o nią walczyć
oboje! piękny wiersz Dasiu+++++++
Pozdrawiam cieplutko :))
To zawistnicy,nie zazdrośnicy:)A o milość trzeba
walczyć:)POzdrawiam serdecznie+++
piękna chwila, po latach nabiera mocy,odświeżyłaś moją
pamięć tamtego dnia,jednym los sprzyja innym nie ale
nadzieję trzeba mieć,że jutro będzie
lepiej...pozdrawiam
Nigdy by mi nie przyszło do głowy, że takie myśli mają
goście weselni. Wiersz fajny. Może lepiej by brzmiało
"goście biją brawa" zamiast "goście brawa biją".
Pozdrawiam.