śmierć

ściskają gardło te słowa
słowa nie wykrzyczane
i duszą powoli
tyle cierpienia zadając

palą policzki i usta te łzy
łzy słone, gorzkie, wypłakane
i ranią powoli
jak kwas wypalają rany

i z piersi sie serce wyrywa
krwią napęczniałe
pocięte na drobne kawałki
nigdy nie będzie już całe

i z piersi się oddech wyrywa
ostatni, bezszelestny
zostawia duszę suchą
na pastwę sępów


pięść się zaciska i krwawi
usta drżą rozchylone
oczy przez łzy spogladają
ostatni raz w Twoją stronę

tak bardzo mnie ranisz, że nie mam ochoty żyć... tato...

autor

MmMotylek

Napisany: 2006-09-21 Dodano: 2006-09-21 20:06:00

Ten wiersz przeczytano 372 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie