Śmierć

Cicho, powoli skrada się do mnie
ze świeczką w ręce pani śmierć.
Jest tak blisko, ze strachu chowam się w kącie
-jakże ona upiornie wygląda!
Chuda, biała... biała dama, pachnąca naftą.
Boję się, przecież to ja ją wzywałam,
nie widziałam sensu w życiu.
Dama wyciąga dłonie w moją stronę,
zaciska je na mojej szyi.
To nie zabawa.
Tu toczy się walka o śmierć i życie.
Wygrałam z nią bo całym sercem zapragnęłam żyć...
Nie dla Ciebie ale dla siebie.

autor

patiszon(ica=)

Napisany: 2005-06-15 Dodano: 2005-06-16 09:24:50

Ten wiersz przeczytano 581 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie