Śmierć przychodzi (Ostatni...

Śmierć przychodzi z kosą, jak u Malczewskiego.
Łan zboża skoszony. Czas ustawiać snopy.
Jeszcze wczesna pora. Pytanie dlaczego,
w tle niezałatwione najważniejsze sprawy.

Ona delikatnie dłoń na oczy kładzie,
nic nie odpowiada, czyni swą powinność,
krętymi ścieżkami w nieznane prowadzi.
Zachodzące słońce, gęstniejąca ciemność.

Inni pozbierają dojrzałe owoce,
zamkną - co otwarte - według własnej woli.
Nowy dzień nadejdzie po ostatniej nocy,
życie się potoczy normalnie, jak dawniej.

Poprawiony.

autor

Zyta

Napisany: 2009-11-05 Dodano: 2010-08-04 11:23:29

Ten wiersz przeczytano 1091 razy

Oddanych głosów: 19

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie