Śmierć pu­ka jed­na­ko...

Prochem jesteśmy i życiem...wszyscy umierają, śmierć puka jednako do drzwi bogatych i biednych...Horacy

.

...nie ma znaczenia, czy umiera ktoś bliski czy daleki, znany czy obcy, nadzieja czy miłość..


Dzisiaj oddychasz, jutro niepewne,
przyjmij z pokorą co tobie dane,
nie ufaj szczęściu, ono tak zwiewne,
jest i go nie ma, świeczką zgaszane.

A świat pułapki zaciska skrycie,
czujesz swój koniec, żyć już nie idzie,
kartka ostatnia, prolog na życie,
spoglądasz w niebo w pokornym zwidzie.

Nie czas się pytać dokąd los niesie,
gościem tu byłeś dla swej uciechy,
użyłeś życia z końcem w wykresie,
po piętach depcze wina za grzechy.

Śmierć ty postrzegasz z twarzą grymasu,
choć opiewana przez słów tysiące,
dotyka wszystkich, na osi czasu,
i sprawiedliwa, choć łzy dławiące.

Ona niechciana, znienawidzona,
czasem jest także uwalniająca,
kojąca boleść i upragniona,
nadzieję myślom odbierająca.

Równo traktuje biednych, bogatych,
słabych i mocnych, zdrowych i chorych,
czyś z prawym sercem, duchem rogatym,
już pogodzony czy walki skory.
...

Każdemu dana chwila zadumy,
a z nią i szansa na zrozumienie,
jakie to życie, kto trzyma cumy,
zostanie niebyt...czy też zbawienie?

"Każdemu dana jest chwila zadumy i szansa na zrozumienie, że jeśli nie teraz żyć będziemy...to kiedy.."

autor

Halina53

Napisany: 2017-03-03 Dodano: 2017-03-03 11:47:35

Ten wiersz przeczytano 1706 razy

Oddanych głosów: 32

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie