Śmiercią uczucie...
Białe róże leżące smutnie
Splamione czerwonymi kroplami prawdy
Pochłonięte wraz z nagrobkiem
Tańcem kontrastu
Cisza otuliła kamienne Anioły
Gdzies w oddali słychać śpiew
Duszy świeżo opłakiwanej
Obok zimnego nagrobka
Leży On...
Powodem śmierci smutek
Tęsknota
Ucichł śpiew
Ciche szczątki pokoleń nasłuchują
Bieg...
Po chwili krzyk płacz
Koniec.
autor
Anima vilis...
Dodano: 2007-04-30 00:32:33
Ten wiersz przeczytano 661 razy
Oddanych głosów: 4
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (3)
U mnie masz plusik.
nędzne... grafomańskie wypociny
[*] Smutny...wiersz - ale i tak bywa!