Śmiertelna Satyra

Przecież to nie jest możliwe,
ja nie chcę jeszcze umierać.
Zapytam jednak swej Śmierci:
Czy mam coś ze sobą zabierać?

Cisza...

Poszedłem więc w stronę światła,
wszedłem do góry schodami.
Spytałem jednak swej Śmierci:
Co będzie z moimi zwłokami?

Cisza- bo czego się mogłem spodziewać,
Sąd Boży teraz mnie czeka,
przez tłumy się muszę przedzierać,
kolejka jest długa jak rzeka.

I to ma być sprawiedliwość ?!
Przecież to same brednie !
Nie pójdę przecież do piekła !
Sam diabeł na widok mój zblednie !

autor

moc

Napisany: 2006-01-23 Dodano: 2007-01-24 20:10:03

Ten wiersz przeczytano 419 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie