Smutek

Dla wszystkich, którzy trzymają mnie przy życiu...

Puka do drzwi-
Nie, teraz nie ma mnie w domu!
Dla nikogo!
Dobija się do okien-
To tylko wiatr!
Wyje w dziurkę od klucza-
Udaję, że nie słyszę...
Uchyla drzwi, wchodzi na palcach...
Cicho, powoli...
Stop! Ani kroku dalej!
Nic z tego...
Otula mnie chłodem,
Paraliżuje otępiałym smutkiem...
Z rozkoszą rzuca się na tapczan...
Już nie wyjdzie tak szybko!
Bo przed smutkiem nie uciekniesz.
Nie ukryjesz się
Za zamkniętymi drzwiami...

autor

Anyway

Napisany: 2003-07-24 Dodano: 2005-02-14 22:33:45

Ten wiersz przeczytano 480 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie