SMUTEK

Potrafi rozedrzeć duszę,
Obrócić ją w pył.
Póty tli się nadzieja,
Póki wierzymy w sny.
Że się ziszczą,
Staną rzeczywistością.
Że nic ich nie zniszczy,
Nie nasyci zazdrością.
Bo Ona jak zło,
Czai się wszędzie.
Napędza rozpacz,
Smutkiem przędzie.
Więc pokochaj,
Namiętnie i szczerze.
Niech miłość smutkowi,
Zęby wyszczerzy.
I pogna go gdzie słońce,
Nigdy nie wschodzi.
Bo szczęście się,
Bez Niego obchodzi.

autor

spandrx

Napisany: 2007-12-18 Dodano: 2007-12-18 10:01:45

Ten wiersz przeczytano 515 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie