Smutek
Smutek
ogarnia moją duszę.
Wiem
czego nie robię
a zrobić muszę.
Przez to
cierpię bardziej
wijąc się jak wąż
próbujący zgnieść
swą ofiarę
nim wyzionie duszę
zaciskam coraz mocniej
i mocniej pięści
w swej rozpaczy
wiedząc
że ten rok tak naprawdę
nic nie znaczył
oszukując samą siebie
cierpię katusze
spojrzeć muszę w lustro
by zerwać kajdany
kaleczące moje dłonie
z czoła zebrać włosy
ukrywające oczy moje
by dostrzegły
inne barwy
tego świata
by ukoić cierpienie
i serce swe załatać.
Monika Kaniewska
autor
MonikaKaniewska
Dodano: 2013-05-03 23:16:59
Ten wiersz przeczytano 949 razy
Oddanych głosów: 5
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (6)
...by ukoić cierpienie
i serce swe załatać...życzę byś swe pragnienie
zrealizowała.
Dziękuję. :-)
Moniko, głowa do góry.
Świeci słońce,
nie patrz na chmury.
Tańcz z córeczką
i uśmiechaj się.:):)+
...pora spojrzeć w lustro i uśmiechnąć się ciepło
:-)Otwórz serca drzwi szeroko...Poruszający, pełen
smutku Twój" motyl".Pozdrawiam i uśmiech zostawiam :-)
Witam. Smutek schowaj do szuflady, zapomnij o złym
życiu, zajrzyj do swojego serca, tam same piękno jest
ukryte. Dobranoc
by dostrzegły
inne barwy
tego świata
by ukoić cierpienie
i serce swe załatać.
pięknie :))))))