Smutek samotność dzisiaj ich łączy
Wiersz na warsztatach w KPN otrzymał wyróżnienie. Tematem warsztatów była "Samotność we dwoje" Warunek wiersz biały
Smutek samotność dzisiaj ich łączy
Gdzie tamten chłopak, tamta dziewczyna,
upojne noce, promienne ranki,
kiedy dłoń, w dłoni, rzęsa, przy
rzęsie...
Ten sam rytm serca, myśli, marzenia,
czułe spojrzenia, słowa żarliwe.
Gdzie się podziały cudowne lata,
gdy stół nie dzielił, a wręcz jednoczył
strawą, rozmową i wspólnym kubkiem,
z którego razem wciąż duszkiem pili
po zawrót głowy eliksir bogów.
Gdzież się zapodział wspólny ich talerz
pełen po brzegi czułej miłości,
gestów i spojrzeń, gorących wyznań,
z którego co dzień do syta jedli
głęboką łyżką karmiąc wzajemnie...
Dzisiaj rutyna, szara codzienność,
smutna samotność siedzi przy stole.
Zamiast talerza, starego kubka,
piękna zastawa pełna piołunu,
niemych pretensji, gorzkich refleksji...
Choć wciąż są razem lecz sobie obcy...
Oczy gdzieś błądzą - by się nie spotkać.
Serca nie biją tym samym rytmem.
Pragnienia, plany dziwnie niespójne,
a recę drętwe - wręcz lodowate.
Nic ich nie łączy oprócz rachunków
za prąd i wodę, wspólne mieszkanie.
Kredyty w banku, dzieci i wnuki,
stary Azorek przyzwyczajenie
Przed sąsiadami zwykłe pozory...
Ty-y. dn. 18.02.2022 r.
/wanda w./
wandaw
Komentarze (32)
Jakże prawdziwa treść, niestety.
Gratuluję :-)
Gratuluję Wandeczko, należy Ci się pochwała. Na każdy
temat umiesz pięknie, plastycznie przedstawić
zagadnienie. Serdeczności przedwiosenne dla Ciebie :)
Serca, w których miłość wygasła nie pałają do siebie
gorącym uczuciem a i empatia z czasem wyparowała.
Anioł Stróż bezradnie rozłożył skrzydła, bo wie, że
nie da się na siłę człowieka uszczęśliwić. Zapewne żal
mu, że dwoje ludzi męczy się ze sobą ale dziwnym
trafem rozejść się nie chcą albo nie mogą.
Samo życie Wandeczko :(
Pozdrawiam serdecznie :)
Prawdziwie, Samo życie. Gratuluję Wańdziu :)
Niestety, taka jest samotność we dwoje, po latach się
wkrada po cichu... Świetny wiersz.
Pozdrawiam serdecznie :)
Samotność we dwoje. Nie ma nic gorszego niż więzy
wspólnego konta bankowego, kredytu, mieszkania. Puste
życie. I smutne. Trafnie to Wandziu opisałaś.
Podziwiam Twoją różnorodność poetycką.:)"
Bardzo smutne, ale niestety prawdziwe w wielu
domach...
Świetny wiersz...gratuluję wyróżnienia :) Pozdrawiam
Wandziu cieplutko :)
Witaj
Słuszne wyróżnienie.
Dołączam do grona osób którym wiersz się podoba.
Gratuluję.
;)
straszna jest taka samotność- dobitnie ją pokazałaś.
Pozory.
I chyba taka samotność jest najgorsza.
Wandziu- gratuluję- wyróżnienie w pełni zasłużone.
Gratuluję wyróżnienia,
dalej pozwolę sobie za przedmówcami,
z ogromną przyjemnością przeczytałam wiersz,
pozdrawiam serdecznie:)
Wiersz jak najbardziej zasługujący na wyróżnienie. Tym
bardziej, że zyciowy. Pozdrawiam :)
Dziękuję Marku, ASie, Grażynko i Krysiu za
przeczytanie komentarze i gratulacje.
To takie moje smutne obserwacje, a jest ich sporo
niestety :(
Pozdrawiam serdecznie, życząc pogodego weekendu mimo
wietrznej aury.
Obojętność prowadzi do zabicia miłości. Niestety
ludzie często po latach wspólnego bycia staja się dla
siebie obcy. Pozdrawiam serdecznie i gratuluję
wyróżnienia:)
Gratuluję zasłużonego wyróżnienia,
wiersz życiowy, niestety, tak bywa, obawiam się, że
całkiem często, jak w wierszu.
Pozdrawiam Wandziu serdecznie, z podobaniem dla
dobrego wiersza :)