*Smutno mi...*

"smutno mi"...i u mnie smutno było dopóki nie
zobaczyłam banana:))

Wiersz bardzo zasmucony ale smutek to część naszego
życia. Za wiersz brawo!!!

Słowackim zapachniało:)

Uśmiech przesyłam w podzięce za wierszyk. Nie jest
łatwo dzisiaj się usmiechać, a ja promienieję dzieki
Tobie!

Smutek przemija jak wszystko w zyciu..
niedlugo usmiech i nadzieja pozwola Ci
radowac sie zyciem.

Początek smutny.Czasami nie trzeba zbyt wielu słów...i
uśmiechamy się przez łzy...

Ładny wiersz ale za Wiolonczelistą powtórzę
zakończenie psuje klimat który tak ładnie zbudowany w
wierszu.

Głowa do góry, zycie nabierze jeszcze innych barw

wyrażenie wprost swoich emocji...tak najlepiej dla
naszego wnętrza...bo nie zabiera nam to energii, na
przeciskanie się miedzy wersami..

Cały patetyczny nastrój z wyższych szczytów zepsuła
przyziemność i tu mi jest jakoś dysharmonijnie. Banan
ale za tę pierwsza część brawo ,.Można usunąc z
powodzeniem te niesforna końcówkę.

Tyle smutku w Twoim wierszu ,moze ten banan usmiech
przywoał na dluzej

Smutno nie tylko w wierszu... Ale bananem to mnie
rozbroilas calkiem za to :o)

Dużo prawdy w twoim wierszu, czasem widząć kogoś
pierwszy raz już wiemy od progu, że to nasza bratnia
dusza!

Znam ten stan-też czasem się zasmucam-ale wiersz mimo
smutku jest ciekawy i odrobinę...optymistyczny

Az tyle smutku w jednym wierszu?Za dużo zdecydowanie
za dużo- choć wiersz ładny.