,,Smutny człowiek
Smutny człowiek
Na ławce siedzi człowiek
- coś Ci, Panie Boże powiem –
Nie mam siły dalej żyć
i ciężarem innym być.
Moja głowa już nie ta
Niedołężność starcza ma
Pamięć zanika z głowy gdzieś
Widzę smutek żony mej
Nie chcę burzyć życia jej.
Nie chcę, by męczyła się
Pozwól odejść mi do Ciebie
Chcę być razem z Tobą w niebie.
autor
Basieńka1950
Dodano: 2009-05-21 19:35:22
Ten wiersz przeczytano 746 razy
Oddanych głosów: 4
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (1)
Takich smutnych ludzi jest coraz więcej, a my kiedyś
też do nich przyłączymy, ładny i lekki w odbiorze
wiersz, pozdrawiam.