W śnieżnej zawiei...

W śnieżnej zawiei, w myśli rozległej,
W masce ze snów utkanej
I w czarnym, bezdennym jeziorze,
Jesteś w tych miejscach choć nie ma Cię wcale.

W kryształowym zwierciadle, w puszczy zdziczałej,
W otchłaniach poranku
I w objęciach zmieniających się sezonów,
Śmiejesz się,
Choć staw smętny, stopy Twe wciąż zalewa.

Wobec chwili, troche bezbronny.
Wobec teatru i opery troche onieśmielony
- Może nawet zawstydzony.
Wobec dni, tych nienapisanych,
Trochę mniej niezdecydowany.

Bo przecież kolejne są wiersze i kolejne melodie.
Sny są nowe i może bardziej nieznane.
Jest świt i droga w południe,
Obcy zmierzch i noce polarne.
Wszystko to czeka poznania, jednego ruchu,
Zmęczonego szeptu i głośnej debaty,
Trochę tchórzostwa i leniwej odwagi,
Jednego mniej wspomnienia,
Jednego więcej do spamiętania.

autor

Starless

Dodano: 2012-03-02 21:05:13

Ten wiersz przeczytano 574 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie