Zmierzch

Miasto złączyło się w objęciach z nocą.
Idę przez ciemność i kapiące z nieba łzy.
Mijam karczmę rozświetloną jak świątynię,
W której tłum śmierdzących deliryków
Dziękuje Bogu za owocny dzień pracy
Wznosząc do góry zakąskę i kielich.
Dalej z czerwonej poświaty
Wyłaniają się boginie taniej miłości.
Są one jak przyprawy sprowadzane
Z krajów bliższych i dalszych,
Nadają smak szarej codzienności.
Za rogiem w kałuży krwi i moczu
Stygną ludzkie zwłoki.
Już niebawem zdziczałe psy
Urządzą im godny pogrzeb do ostatniej kości.
Przed sobą widzę okno, w którym dogasa świeca.
To ostania dziewica w tym mieście kończy pacierz.
Już zachwalę zaspokoję mój głód
Jej świeżą krwią doprawioną niewinnością
I szczyptą dziecinnej wiary w dobro.
Nie muszę się spieszyć.
Słońce już nie wzejdzie nad tym miastem.

autor

jkc

Dodano: 2009-04-22 17:01:40

Ten wiersz przeczytano 591 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Zimny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie