Sołtysie, posuńcie się

nawyki myśleniowe łatwo nie znikają
ze wsi wesołej - inteligencja wrodzona
charakternie nabyta z dziada pradziada
czołgam się nachwyt i mam w ręku fiu..fiu..fiu

w sandałach z bazaru szare skarpety trącą
pożądaniem chwila zawahania
onieśmielona do spodni szerokim pasem
głaszczę metkę w deja vu wzrasta ciśnienie

by sołtys mógł założyć kapelusz na głowę
dziurą w rajstopach kłuje go w róg wspomnień
grzywką po trawie w wiosennej euforii
posuwam się ostrożnie pod front wyobrażeń

jeden ruch i kaplica leżę patrzę
jak się bezczelnie rozpyla na sośnie
strach wbity w szyszki sołtysa i świergot wróble
roznoszą wraz z piwem po wiosce - wdowy tak mają!

autor

jadgrad

Napisany: 2013-12-17 Dodano: 2013-12-17 05:53:28

Ten wiersz przeczytano 1434 razy

Oddanych głosów: 103

Rodzaj Bez rymów Klimat Ironiczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie