Sonet

Wiatry wieją lecz ich odczucia
można porównać do posiwiałych starocią dachów
i do dziecka w szponach otrucia
by mogło przeobrazić to w krzyk zamachu

Fale morskich przepełnionych bólem gmachów
odbijają lustrzaną twarz albatrosa
który leci wysoko ,w strachu
jak najwyżej !-na niebiosa

I spalona słońcem ziemia -piach pustej wysepki
szuka kogoś-kto by mógł podeptać
trawę tańczącą i od żaru płonącą

I gruz niesiony wiatrem ze starej izdebki
Która nakazuję patrzącym cicho szeptać
by krzyków nie zanosić Słońcu.

autor

TRUEposh

Napisany: 2005-02-08 Dodano: 2005-02-12 08:17:43

Ten wiersz przeczytano 670 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie