Sosna I-cykl Przyroda i życie

Ciche i smutne jezioro w drzew koronie
Wielkością powietrze przesyca
Wiatr złoci się gdy słońce zapłonie
Zapachu woń rozsiewa kwiat i żywica.

Wiew wiatru niesie żywicy woń
Czuwają gwiazdy złote
A w dole przejrzysta jeziora toń
Wspomina jakie jest młode.

Drzewa jak z srebra wykute
Grają w księżyca blasku
Podają sobie na jedną nutę
Drzewa w niewielkim lasku.

Lecz limba stoi nad owym jeziorem
Niezmiennie wpatruje się w wodę
Co ona tam widzi ?-pytam wieczorem
-Czyba przepiękną urodę-.

autor

Darsek

Napisany: 1992-04-21 Dodano: 2004-06-10 21:43:23

Ten wiersz przeczytano 702 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie