Spacer po linie..

Pewni siebie, na linie rozbujani,
Obłoki, zabawa, śmiech wokół.
Na śniadanie jedzą same mądrości,
Nie wiedząc, że to tylko ich kości.
Obiad to kilka marzeń.
Kolacja to doświadczenie.
Lecz ostatni posiłek nie smakuje,
Grymaszą i przebierają..
Nie wiedzą, co brakuje
Szukają przypraw,
Czegoś, co poprawi smak.
Wołają kucharza, który czyni cuda.
A on?
On przynosi na tacy, lata jako dodatek,
Bo, tylko one doprawią kolację.

autor

Gonia_K

Dodano: 2007-10-30 18:55:13

Ten wiersz przeczytano 683 razy

Oddanych głosów: 15

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie