Spadanie

Czasem zamiast iść do przodu spadam w czarną dziurę
błądzę po omacku walcząc sam ze swej duszy demonami
zamiast gdzieś w obłokach za różową złapać się chmurę
sam zostaję ze sobą i mojego charakteru ciemnymi wadami

płonie wtedy serce moje żar duszę mą do żywego pali
miłość gdzieś daleko odpływa bezkształtną się wydaję
czasem nie ma nawet do kogo się zwrócić i komu pożalić
sam dla siebie niekiedy wrogiem się najgorszym staję

i to spadanie gdzieś w czeluść gdy wina tak przytłacza
i ta czerń co z otchłani wtedy wnętrze niemocą oblewa
to co we mnie najgorsze jak bumerang tak znów powraca
wychodzi na zewnątrz i jak lawa żarem innych zalewa

w pył się obracają cele moje i wszystkie piękne marzenia
i lecę gdzieś w dół na spotkanie z tym czymś co nieznane
tracę siły wszystkie i wszelaką daną mi moc tworzenia
ciekawe czy na powrót znów mocno na nogach wnet stanę

autor

jaro 37

Napisany: 2014-05-09 Dodano: 2014-05-09 08:51:10

Ten wiersz przeczytano 995 razy

Oddanych głosów: 35

Rodzaj Nieregularny Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie