spojrzeć życiu w twarz
może by tak chociaż raz
spojrzeć życiu prosto w twarz
spojrzeć szczerze i z ochotą
i przemienić szarość w złoto
i nie zważać na trudności
na zażyłość co w nas gości
na banały i rozterki
iść do przodu krokiem wielkim
by się znowu żyć zachciało
i pokochać ludzkość całą
podać rękę utrudzonym
przelać miłość tym spragnionym
może by tak jeszcze raz
spojrzeć sobie prosto w twarz....
autor
karina545
Dodano: 2010-02-22 10:12:37
Ten wiersz przeczytano 856 razy
Oddanych głosów: 10
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (9)
jak najbardziej jestem - za :-)
Spojrzeć w twarz swoją czy czyjąś :)? W lustro?
Pozytywne nastawienie.."Zażyłość " znieniłbym na
"rozlazłość":)..ona w nas gości :).. M.
Tak przeżyć życia chwile, by Ci co po nas zostaną
wspominali nas mile...ciekawy wiersz...pozdrawiam :)
Gdyby życie miało ludzką twarz to co innego bym
zrobiła,ale cóż.Twój wiersz jest bardzo
optymistyczny,pozdrawiam.
Tak, masz rację. Na pewno wtedy świat byłby lepszy.
Pozdrawiam:)
bardzo interesujacy :)
No tak, trzeba tak życ , by bez żenady móc spojrzec
sobie w twarz :)
Bardzo ciekawy wiersz,a życiu musimy otwarcie
spoglądać w twarz - mimo że często dostanie się i kopa
od samego życia,ale należy z wiarą kroczyć do
przodu...powodzenia
od serca:) zazdroszczę przychylnego stosunku do całego
świata:)