Spojrzenie
Długo wypatrywałam tego spojrzenia
Spośród tłumu ludzkich głów.
Inne, tajemnicze, krystaliczne,
Nie potrzebujące poklasku.
Załamujące swą mocą cichą taflę jeziora,
Burzące stereotypy,
Zgłębiające wszelkie tajemnice
Świata doczesnego.
Żadna łza go nie zmąci,
Żaden stwór szarej cywilizacji.
Tylko samo może siebie zniszczyć.
Zabójcza dawka śmiertelnego proszku
I to już koniec egzystencjalnej
piękności.
autor
Alex@
Dodano: 2006-10-02 17:21:44
Ten wiersz przeczytano 589 razy
Oddanych głosów: 3
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.