Sponte sua

W bunkrze czystych marzeń ulotnych
zabłysnął świetlik niepewność kruszący.
Przyfrunął i usiadł na miejscu wodzącym
trzepot wstrzymując skrzydeł pogodnych.

Rozjaśnił ciemną połowę izby tajemnic,
by wskazać kierunek i oświetlić drogę.
Odwagę i siłę chce wymienić za trwogę
przed wędrówką do spełnionych obietnic.

W trudach poszukiwań po krętych ulicach
ważne jest, czy ktokolwiek rękę nam poda;
- jednak w tłumie maluje się znieczulica.

Trudno odnaleźć pomoc, gdy panuje moda;
na tylko moje - a ty bądź sztywny jak kłoda,
lecz jedna istota wszystkie uczynki podlicza.

autor

Snowboarder

Napisany: 2007-12-16 Dodano: 2007-12-17 10:22:01

Ten wiersz przeczytano 464 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie