Spotkanie z diabłem

Noc pełna gwiazd, z pełnią księżyca,
Jest jedna chmura, na której przylatuje diabeł,
Siada na oknie, spogląda i zaczyna rozmowę:
,, Patrzę na ten świat już długi czas i nie widzę tu nic złego.
Polubiłem ludzi, ich czyny oraz miejsca, w których przebywają,
Ach pamiętam lata czterdzieste... jakież to były piękne czasy,
Patrzyłem wtedy z wielką radością... teraz się wiele pozmieniało,
Ale chyba na lepsze przyjacielu poeto?
Wiele się dzieję, a ja na to spoglądam z wielką satysfakcją??.

Po chwili ciszy pisarz spojrzał za okno,
Popatrzył w niebo i tak powiedział:
,,Na nic zdadzą się twoje czyny, bo o to jestem ja-
Wysłannik Boży i ludzki, który może cię zniszczyć,
W ręku mam pióro, i choć jest delikatne, ty
Wiedz, że drzemie w nim potęga,
a poeta o wszystkim pamięta,
on wszystko widzi. Ty zaraz znikniesz jak puch,
jak pył niesiony przez wiatr i rozbity przez fale.
och wybacz przyjacielu, nie dla ciebie jest to miejsce,
ty jesteś sam a nas jest wielu, a dziś już poznasz
czym jest potęga słowa poety??.

Diabeł zamilkł przeszyty promieniami z nieba,
Upadł na ziemie... dusza z niego uleciała,
Odszedł już na zawsze.
W tym też czasie słońce wzeszło,
Przestworza stawały się bardziej błękitne,
A noc już znikła..
Poeta patrzy za okno.. czy coś się zmieniło?
Nie wie...za wiele w głowie ma pytań...

autor

MarcinKozak

Napisany: 2011-06-22 Dodano: 2011-06-22 19:56:29

Ten wiersz przeczytano 489 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie