Spóźnieni

Ich spojrzenia znów się spotkały
pośrodku szarego, brudnego miasta
i tylko gdzieś w oddali anioły zapłakały,
że to przecież miłość - rzecz jasna.

Jedno drugiemu nigdy nic nie powie...
o tym, że serce na jej/jego widok klęka
i choćby świat stanął na głowie
to życie jest jak zwinięta wstęga.

Trudno wyprostować swą życiową drogę,
gdy wokół wszyscy patrzą...
pewnie spotkali się nie w porę
i boją się, że ich gdzieś razem zobaczą.

Nie umieją żyć bez siebie...
choć prawo do nich inni mają,
wiedzą, że razem byłoby im jak w niebie,
lecz szansy sobie żadnej nie dają.

Boją się przyznać do błędu
i uciekają w inną stronę,
a ich życie zamyka się w wąskim kręgu
i w niespełnionym marzeniu tonie.

Kiedyś znów spojrzą na siebie
pośrodku szarego miasta
i anioły zapłaczą tam w niebie,
że to już starość - rzecz jasna.

... dla Ciebie Mój Przechodniu ...

autor

*eveline*

Napisany: 2006-11-29 Dodano: 2006-11-29 18:25:47

Ten wiersz przeczytano 442 razy

Oddanych głosów: 39

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie