Spóźniona miłość część ósma
https://www.youtube.com/watch?v=nbr2iv3Fnu8
W powietrzu unosiła się woń jaśminu,
ptaki umilkły, rozbłysły latarnie,
rzucając kręgi światła na żwirową ścieżkę.
Wpatrując się w ciemność rozmyślała,
próbując zmierzyć się z rzeczywistością.
Maleńkie jeziorka smutku
przenikały, aż do wnętrza duszy.
Zaczynało padać.
Płynące krople po szybach
potęgowały smutek,
znużona wreszcie zasnęła.
Obudziło ją,
nadal to samo nieprzerwane
dudnienie deszczu,
które wcześniej ukołysało ją do snu,
pozostawiając na policzkach wilgoć,
niczym ogród rosą zroszony.
Rankiem, pierwsze promienie słońca
przebiły się na horyzoncie,
oblewając krwistą poświatą
korony drzew w sadzie.
Łagodny wiaterek
rozsiewał resztki mgły,
suszył kwiaty z rosy.
Wypuściła skomlącego psiaka,
który przypuścił atak
na przechodzącego kota.
Po chwili,
obaj znaleźli się w gęstym żywopłocie,
aby po chwili pojawić się
z przepraszającą miną.
On też miał coś z zachowań kota,
chodził własnymi drogami.
Gnał gdzieś,
niczym niespokojny wiatr po to,
by powrócić ze skruszoną miną winowajcy.
A ona nie chciała,
by widział zasnutych
łzami jej oczy…
Cdn.
Tessa50
Człowiek
mniej jest nieszczęśliwy,
gdy nie jest nieszczęśliwy sam.
Honoriusz Balzac
Tessa50
Komentarze (50)
Pięknie z zarazem smutno w sercu
ach ta samotność...
Miłego wieczoru Tereniu i zostawiam tulaski:)
No i kontynuacja jak zawsze składna i na temat, język
bogaty a historia z puentą.
Pozdrawiam.
;)
Z przyjemnością przeczytałam drugi raz :)
Łączmy się w pary, aby zmniejszyć nieco uczucie
nieszczęśliwości. :)
Piękny wiersz porównywalny do pełnej poetyki prozy.
Witaj,
... byle nie w parze...
Dzięki za obraz wiosny i mistrza.
Pozdrawiam /+/.
Jak zawsze piekny wiersz
Przeczytalam z przyjemnoscia
Gratuluje weny Tesso
:)
Przeczytałem z dużą przyjemnością.
Pięknia kolejna część. :)
Pozdrawiam serdecznie:)
Cudności Tesso, po mistrzowsku oddajesz w wierszu
piękno przyrody i melancholię towarzyszącą miłości
Przepiękny melancholijny wiersz Tereniu
Tak wiele w nim łez i smutku. Poruszasz serce.
Pozdrawiam cieplutko Kochana :)
To prawda! człowiek potrzebuje drugiego człowieka, na
dobre i złe :)
Tereniu, przepiękny wiersz, mimo że smutek wychyla się
z każdej zwrotki, mhmmm czasami takie jest życie...
Pozdrawiam jak zawsze serdecznie i uśmiech ślę, Ola:)
Pięknie piszesz z przyjemnością poczekam na cdn ...
Również z Jadzią pozdrawiamy Ciebie Tereniu serdecznie
...
tak tęsknie, melancholijnie o pięknym uczuciu - miłość
pozdrawiam ciepło:)
Miłość często jest smutna kto kocha szczerze
,tęsknota za czymś też często bywa. Tęsknota za
miłością - kto z nas nie czuł jej choć raz w życiu?
zapomnienia o nieszczęśliwej miłości często wyzwala w
nas poczucie, że jesteśmy gotowi na nową relację.
Pozdrawiam ciepło mimo paskudnej pogody .
witaj
czytając Twoje wersy zamykam oczy
i czytam sercem
piękne obrazy zatrzymują na dłużej
serdecznośći